Fijngevoeligheid
Toen ik thuiskwam zaten er 5 libelles op een rij, balancerend op mijn waslijn! Wauw, wat een gaaf gezicht! Gelijk tune ik in op hun energie en word enorm blij! Wat een lichtheid, ragfijne energie, het vult mijn hart en wezen en ik word er ongelooflijk blij van. Ik pak er een stoel bij om ze beter te bekijken in alle rust. Dan sta ik op en kom steeds een beetje dichterbij om ze nog dichterbij te bekijken en een foto te maken. Soms vliegen ze even op en komen dan 20 cm verder weer neer op de lijn. Eentje blijft de hele tijd zitten, ook
als ik haar kleine perfecte transparante vleugeltjes aanraak. Ik zie haar kleine oogjes rollen en ze houdt me nauwlettend in de gaten. Ze raakt me diep met haar schoonheid, dit prachtige volmaakte diertje. Ze voelt dat ik haar geen pijn wil doen, dat ik haar bewonder, haar schoonheid, haar perfectie maar ook haar enorme kwetsbaarheid. Ik voel dat ze me iets willen vertellen. Het gaat over enorme kwetsbaarheid, subtiliteit, fijngevoeligheid.
Al zolang ik me kan herinneren zijn dieren mijn ingang, naar binnen, naar wie ik werkelijk ben. Nu ik steeds langer naar de libelles kijk en vraag welke boodschap ze voor me hebben, voel ik en hoor ik dat door naar ze te kijken ik direct de connectie maak met deze ragfijne energie in mij, deze enorme subtiliteit en kwetsbaarheid in mij. Alles wat ik buiten me zie, is een weerspiegeling van wat er in mij leeft. Deze energie leeft in mij en wil geleefd worden. Het wil gedeeld worden omdat ik weet dat er nog veel meer mensen zijn die dit zo ervaren of voelen, misschien nog onbewust. Dit te kunnen voelen, de connectie te maken via de dieren met mezelf en dit te kunnen delen met anderen maakt mij het allerblijst!
Voor ik van de zomer naar Siberië op reis ging (2019), was mijn grote wens om dieper in contact te komen met de natuur en de dieren en de natuurwezens. Nadat ik thuis kwam merkte ik al snel dat het makkelijker ging, dat ik makkelijker kon intunen op de energie van mensen en dieren. Dat deed ik al maar nu gaat het moeiteloos. Als ik een steen van de berg Belukha oppak, is het alsof er een heel universum aan kennis en wijsheid vrijkomt. De woorden komen moeiteloos. Een klant zei gisteren: dat is echt jouw talent. Ik mompelde nog net: dank je. Ik blijf het apart vinden om het zo te zien omdat het me zo gemakkelijk afgaat en tegelijk weet ik dat het waar is. Deze specifieke gave om te kunnen communiceren met mensen en dieren en de natuur via energie, me te kunnen afstemmen en dan informatie doorkrijgen, is mij gegeven. Er zijn nog heel veel andere mensen die dat kunnen maar niet op de manier hoe ik het doe, niet op mijn manier. Iedereen heeft zijn eigen unieke gave en talent. Veel opleidingen, training en coaching gingen eraan vooraf. Om meer zelfvertrouwen te krijgen in dat wat ik voel en zie ook echt klopt, om mezelf en mijn gevoeligheid te accepteren en om daar de waarde van in te zien en vooral te voelen.
Wat kan ik ermee? Steeds meer zie ik de waarde ervan in en kan ik met mijn talent en die op waarde schatten anderen ook bewust maken van hun talent. En dat is zooo nodig, want wat mijn en jouw talent is, leren we niet op school en krijgen we meestal ook niet te horen van onze ouders en omgeving. En daarom nemen we het vaak voor lief. Dat kan toch iedereen? Nee dus. Talenten zijn iets wat je niet kunt leren, je bent het, het is jouw unieke trilling en liefdevolle energie die je in de wereld brengt. Hoe meer mensen zich daarvan bewust worden, wat je bewust in de wereld brengt door JOU te zijn in volle glorie, hoe meer je dat durft, hoe mooier de wereld wordt in mijn ogen!
Als je dit leest, wat doet het dan met jou? Wat kun jij ermee? Met jouw gevoeligheid, met jouw talent? Wat is jouw talent en zie en voel je dat ook zo? Voelt het ongemakkelijk om te zeggen dat iets je talent is? (gelukkig heb ik daar geen last van ) Leuk als je het wilt delen.
Liefs,
Saskia